HAZIR OLMAYA, TUTARLI OLMAYA, SINIRLARA İHTİYACIMIZ VAR.

"Her gün aynı saatte gelmelisin,” dedi tilki. “Örneğin öğleden sonra saat dörtte gelirsen, ben saat üçte mutlu olmaya başlarım. Zaman ilerledikçe daha mutlu olurum. Saat dörtte endişelenmeye ve üzülmeye başlarım. Mutluluğun bedelini öğrenirim. Ama günün herhangi bir vaktinde gelirsen, seni karşılamaya hazırlanacağım zamanı asla bilemem.’’ – (Küçük Prens kitabından alıntıdır.)
Tilki ne güzel söylemiş değil mi? Tilki gibi çocuklarda neyle, ne zaman karşılaşacağını bildiğinde dünyayı, insanı, anneyi, babayı, öğretmeni, arkadaşı, uçan kuşu, denizi, ağacı tanıma konusunda daha fazla çaba harcayabiliyorlar. Heyecan duyabiliyorlar. İsteklerini gözlerinden okuyabiliyorsunuz. Sınırların olması, tutarlı olunması hazır olmalarına yardımcı oluyor.
Fakat belirsizlik hayatlarına girdiğinde korkuyla, kaygıyla, öfkeyle tanışıyorlar.
•Annem bunu yaptığım zaman bazen kızıyor, bazen bana hiç karışmıyor. Peki şimdi bunu yaparsam annem ne der?
•Babam ona soru sorduğumda bana cevap vermiyor. Bense çok merak ediyorum daha çok soruyorum. Daha çok sorduğumda bana kötü bakıyor. Benden sıkılıyor mu? Ama geçen gün ona sormadığım için sinirlendi. Yine bir şeyi çok merak ediyorum. Sormalı mıyım? Susmalı mıyım? Bilmiyorum. Bilmemek beni rahatsız ediyor.
Belirsizlik kendilerini korumaları gerektiğini onlara öğretiyor. Bazıları susarak, bazıları bağırarak, bazıları vurarak kendilerini koruyorlar. Sürekli nereden zarar geleceğini bilmeden beklemeleri çocukları yoruyor. Bir süre sonra tehlikede olmamalarına rağmen kendilerini korumak için mücadele etmek zorunda kalıyorlar. Daha doğrusu kendilerini zorunda hissediyorlar. Korku her an gelebilir. Kaygı her an gelebilir. Onlara karşı hazır olmalıyım. Ama hazır olamıyorum her an gelebilirler. Çok gergin oluyorum. Yanlarında mutsuzluk bazen öfke geliyor. O zamanlarda ne yapacağımı bilmiyorum. Tırnaklarımı koparıyorum. Kendime vuruyorum. Etrafımdakilere bağırıyorum. Saklanıyorum. Bilmeye ihtiyacım var. Ne zaman gelirler hazır olmaya ihtiyacım var. Sınırlara ihtiyacım var.
Sürekli tetikte olmak hayatı kaçırmalarına neden olmaz mı? Keşfetmeyi, öğrenmeyi engellemez mi? Hazır olmak baş etmeyi de öğretiyor. Elbette belirsizlikleri hayatımızdan tamamen çıkartamayız. Karşılaşıyoruz ve karşılaşmaya devam edeceğiz. Sadece bu belirsizliklerin sıklığı azalırsa onlarla baş etmek daha kolay olmaz mı?
Sevgiyle Kalın.
Uzman Klinik & Spor Psikoloğu Büşra ARIĞ
www.akademiapsikoloji.com